Dit gedicht schreef ik naar aanleiding van de Nashville verklaring. De verklaring raakte mij zeer alsook de heftige reacties op de verklaring. Ik voelde me geroepen een standpunt in te nemen, maar wilde niet meewerken aan de polarisatie. De vraag die ik in regelmatig in begeleiding stel, klonk hier ook: “Wat sluit je uit en wat sluit je in?” Het maakt je bewust hoe je naar de wereld (de ander) kijkt. En het daagt je uit dat beeld te verruimen.
Opstand van het zachte hart
Het woelt in mijn maag, een traan schiet naar boven
Meningen omkaderd, maar wie wordt omarmd?
Rijen die sluiten, het hart wat naar achter
de kilte genomen als de angst wordt bezweert.
Ik roep het zachte hart stevig plaats te nemen
Kloppend op plekken die warm licht vragen
De ogen te openen hoe ik insluiten mag
Dat is wat ik leer van Hem die mij maakte
Dat is wat ik steeds weer leren mag