Complex: eenvoud vinden in het complexe

‘Maar wat ga je er mee doen?’ Pang! De droombubbel spat uiteen en de realiteit kijkt me licht smalend in de ogen. De gedachten die net nog zo haalbaar leken en vooral zo lekker voelden, lijken nu mijlenver van me vandaan.

Ik ben best goed in dromen en vind het heerlijk om te doen. Wat me heel makkelijk afgaat is de dromen die grenzen aan de realiteit overstijgen met onrealistische ideeën en idealen. De dromen wordt groter, meeslepender, idealistisch, allesomvattend, episch en…. al snel onhaalbaar. Het is daarmee gelijk een beproefde strategie om het najagen van verlangens te ontvluchten.

Bovenstaande regels staan al weken op papier. Met daaronder een vijftal mogelijkheden om het verhaal voort te zetten. Waar ik dan uit kan kiezen, verder uit kan werken, schrappen, opnieuw beginnen, alternatieven voor bedenken en….vastlopen in een cirkeltje.

Maar nu niet! Het stemmetje ‘En wat ga je er mee doen’ ken ik best goed. Wanneer een ander droomt in mijn bijzijn hoor ik mezelf die vraag stellen. Niet om de ander licht smalend aan te kijken, maar wel om te prikkelen. In andermans droom zie ik vanaf mijn zijlijn veel scherper het verlangen van de ander en de vele startpunten om aan dat verlangen te werken. Ik heb zelfs het lef er allerlei clichés in te gooien als ‘wat heb je te verliezen?’ en ‘volg je hart’…

Laat ik mijn eigen adviezen eens opvolgen…

Wat heb ik te verliezen? Volg m’n hart. Mijn blogs gaan nu van start!